Na lang reizen in Koh Phi Phi

Hoe anders kan het lopen. We waren van plan nog een dagje bij te boeken in Koh Tao. Om een uurtje of zeven liep ik even over het strand. Heerlijk om zo alleen over het strand te struinen. Jolanda kijkt op weather online. Ook richting Koh Phi Phi geven ze nu mooi weer aan. Dit ligt aan de westkant van het zuiden. Het is een eiland in de Andaman Zee.
Ons lijkt het wel wat. ik ga informeren bij een bookings office en boek. We kunnen onze spullen bij het bookings office neerleggen. We checken uit en trekken ons plan . Jesse en Siebe zijn inmiddels maatjes geworden met Pan. Hij werkt bij ons guest house en komt oorspronkelijk uit Chang Mai. Hij heeft tijdens het opruimen een mooie bal gevonden en geeft deze aan Jesse en Siebe. Hunplan staat vast. Voetballen op het strand. Aanvankelijk wilden we twee scootertjes gaan huren maar we zijn een beetje huiverig omdat ze vaak bij een krasje vier tot tienduizend Batt in rekening brengen en je moet wel je paspoort inleveren. Dit is hier echt anders dan in Pai.
We besluiten de jongens te laten voetballen en Jolanda en ik gaan voor een wandeling. De jongens zien op het strand twee Franse kinderen. We geven Jesse en Siebe geld en vertrekken richting Aoew Leuk. Dit moet de mooiste baai van het eiland zijn. Het is een flinke klim maar het is de moeite waard. Jolanda en ik genieten van het uitzicht in een mooi restaurant. We vervolgen onze tocht. We willen door de bergen. Het is flink klimmen en goed opletten of we de goede afslag nemen. We zijn beiden zeiknat van de zweet. ik ben erg blij dat ik mijn pet op kan zetten.
We zien prachtige vergezichten van de oostzijde van het eiland en komen midden op het eiland op het hoogste punt bij een viewpoint. Twee rotsblokken tegen elkaar. Door een smal spleetje gaan we tussen de rotsblokken door. Het uitzicht........adembenemend. We kijken ove de gehele westkust uit. We eten ons broodje en genieten van dit mooie plekje.
We proberen de tocht te vervolgen. Dit wordt lastig. Welke richting moeten we op. Het wordt en eigen gemaakte jungle tocht. Jolanda gaat een keertje vol op haar stuitje. Waar komen we uit. We weten echt niet of deze track ons naar de oost of westkant van het eiland brengt. Uiteindelijk hebben we geluk. Het pad krult naar rechts. De zon voelt als een koperen ploert op onze schouders. We zijn blij wanneer we onze mannen weer bereiken. Snel een duik in de zee. ik kan de hete zon niet verdragen. We gaan in de schaduw eten op ons favoriet plekje en zwemmen heerlijk.
Douchen bij een shared douche en wachten op de taxi.

Een open truck brengt ons naar de Ferry. De nachtboot staat al klaar. We pakken de onderste cabine. Met gekromde ruggen moeten we door de slaap accommodatie. Jolanda baalt even wanneer een dronken jongen met Thaise vriendin ook hier wil gaan liggen. We hebben echter geen last van hem. Binnen een minuut is hij vertrokken. In diepe rust. Samen genieten we op het achterdek van de lichtjes van Koh Tou. Zes dagen genieten zien we steeds verder uit ons gezichtsveld glijden.
We gaan slapen. Het is enorm heet in onze slaapruimte. Ik heb nog een beetje geluk omdat een fan recht op mijn hoofd staat te blazen. Omdat Jesse last heeft van de hitte ruil ik met hem.
We slapen tot een uurtje of vijf. Met harde stem worden we gewekt. Surrathani is bereikt. Ongeveer honderdveertig kilometer gevaren.
We stappen uit en worden in een truck geladen. We verlaten donker Surrathani en worden op een duister plekje afgezet. Het blijkt toch de busstation te zijn. Een klein uurtje wachten. De grote bus arriveert en instappen maar weer. We kruisen het zuiden van Thailand van oost naar west. Het is een aaneenschakeling van plantages. Erg indrukwekkend om te zien.
De meeste mensen slapen in de bus. Ik blijf wakker en zie af en toe een Bewoner door de plantage lopen of met een scootertje dor de velden rijden. De huizen zijn hier allemaal van steen. Het zuiden lijkt me rijker dan het noorden.
Om negen uur zijn we in Krabi een stad in het zuid westen. We moeten snel in een truck die ons naar de Ferry brengt. Ook daar gebieden ze ons snel te zijn. We zijn nauwelijks allemaal op de boot of deze vaart alwee.
Jesse en ik op het open dek. Jolanda speelt met Siebe een spelletje kaart. Na enkele uren komen we aan op Koh Phi Phi. Mensen doen verschillende aanbiedingen voor guesthouses. Op een daarvan gaan we in. het is boven op een berg. Het ziet het goed uit en we boeken daarom voor minimaal twee dagen.
Na het douchen lopen we door Koh Phi Phi. Ik zie een memorial tsunami park. Een klein parkje als eerbetoon voor de overleden mensen. Onvoorstelbaar wat hier in tweeduizendvier is gebeurd.
Ik passeer ook een voormalig guesthouse. Helemaal verwoest. Er hangt nog een verkleurde slinger met Happy new year.......
Op het strand een beetje eten en het centrum wat verkennen. Dat is wat we doen.
Jesse en Siebe lopen al eerder naar ons guesthouse terug.
Wanneer wij terug komen zijn we stomverbaasd. Tientallen apen lopen over daken en slingeren zich door de bomen. Het blijkt dat Jesse en Siebe hier al veel foto's van hebben gemaakt. We horen soms een hard geluid. Een aap springt dan op het dak of een kokosnoot knalt op de ijzeren golfplaten.
Ook zien we een man in een vijftien meter hoge kokosnoot boom kokosnoten uit de boom kappen. Wat een ervaringen. Ik zit dit nu te typen op ons terras met mijn biertje binnen handbereik.

Groetjes Sjaak and THE family.

P.s. Chapeau aan de vierdaagse lopers.