Na extra dagje Kantiang lange reis naar Bangkok

We besluiten geen eilanden tocht meer te maken omdat de dag erna de lange reis naar Bangkok gepland staat. We luieren een beetje op het strand en spelen wat voetbal. in de avond eten we in een restaurant terwijl we alle vier in een hangmat liggen. Zo hebben we nog nooit buiten de deur gegeten. Thuis trouwens ook niet.
Een jongen die met zijn maat door Thailand reist en onze buur jongen is heeft het druk met zijn vriend. Hij heeft al zes dagen hoge koorts en gaat nu voor onderzoek naar het ziekenhuis. Na vier uur zie ik de jongen weer. Zijn vriend moet in het ziekenhuis blijven. Er is knokkelkoorts gesignaleerd. Vliegen mag hij ook niet. Hij ligt op een kamer samen met een baby en een hoog zwangere vrouw. Maar hopen dat het snel beter met hem gaat.
Met zijn vieren bezoeken we in de avond ook de Why not bar. Het optreden wordt echter vrij abrupt afgebroken wanneer in korte tijd voor de derde keer een snaar knapt van de gitarist.

De volgende ochtend loop ik al voor acht uur heerlijk over het verlaten strand. Er wacht ons een lange dag met veel reizen.
voordat het zo ver is gaan we echter samen nog de zee in. De golven zijn erg hoog en het is een prachtig spel om telkens over of door de golven heen te duiken. Om half elf is het snel douchen want we worden om alf uur opgehaald met een kleine bus.
Deze bus brengt ons van Koh Lanta naar de stad Krabi. In de bus raak ik in gesprek met een Fransman die twee jaar in Egypte heeft gewerkt en nu zijn baan heeft opgegeven. Hij is onderweg naar een tempel in de omgeving van Surrathanti waar hij tien dagen gaat mediteren. Telefoon en internet verkeer is uit den boze en hij mag tien dagen niet praten. Ik hoor de kinderen en Jolanda achter in de bus lachten. dat zou mij nooit lukken. dat laatste in ieder geval niet. Het busje gaat twee keer op de ferry. De mangroven groeien hier welig. In een noodgang gaat de chauffeur over de wegen.
In Krabi moeten we twee uur overbruggen. We gaan ergens lekker een hapje eten en slenteren door de stad. tot onze verbazing mogen we daarna weer plaatsnemen in een mini busje. Dit gaat eerst naar Surrathani en daar kunnen we pas overstappen op een grote bus.
Jesse en ik mogen voor in het busje plaatsnemen. Ruim honderdveertig kilometer later stappen we uit. Even wachten en dan in de grote nachtbus. Dit wordt een ware beproeving. Benen zijn nauwelijks plaatsbaar tussen de stoelen. De stoel naar achteren plaatsen is ook moeilijk omdat de achterbuur anders de benen moet afkoppelen. Airco is niet aanwezig. Het is een behoorlijke zweetboel. ik zit naast Jesse. als beste maatjes slaan we ons door dit nachtelijk avontuur heen. Ik ben trots dat mijn makker zich er zo goed doorheen slaat. dat is trouwens ook telkens wanneer we van bus wisselen. Jesse en ook Siebe zijn dan enorm hulpvaardig om de rugzakken en dergelijke te pakken. We hebben duidelijke afspraken op zulke momenten om ervoor te zorgen dat er geen belangrijke spullen achterblijven.
Iets voor zes uur in de ochtend bereiken we Bangkok. Het voelt als thuiskomen. We weten zo de weg te vinden naar de backpack straatjes. Na enig vragen vinden we een hotel. We kunnen meteen inchecken.
Oh....wat snakken wij naar een heerlijke douche. De stad slaapt en begint een beetje te ontwaken. Na het douchen ga ik naar een plaatselijke kapper. Drie toeschouwers kijken het schouwspel aan. De kapster heeft een monddoekje voor haar mond.
We slenteren door de straatjes en zitten nu heerlijk te eten. Vandaag laten we ons nog verwennen met een Thaise massage. Ook Jesse en Siebe. Siebe twijfelt wel of hij er tegen kan.
Morgen dan uitchecken en naar de airport.

Jezus, wat heb ik deze vijf weken tot nu toe genoten van alle indrukken en ervaringen. En ook de gesprekjes die we samen hadden over het reizen op deze manier. Ik ben trots op Jesse en Siebe hoe zij de hele reis hebben open gestaan voor het aangaan van nieuwe ervaringen. Ik zag de mannen genieten. En fijn dat Jolanda op momenten de rust heeft wanneer ik weer eens op hete kolen zit om weer naar het een of andere te vertrekken. We zijn nu bijna vijf weken onderweg maar er is nog geen moment geweest dat we wilden dat de reis was afgelopen. We zouden er zo nog weken aan kunnen vastplakken..........

We nemen een rugzak vol ervaringen mee die we nooit meer vergeten. Speciaal dat we dit samen mogen, kunnen doen.



Allemaal een lieve groet en dikke kus van Jolanda, Jesse, Siebe en Sjaak.

P.s

Marlies, leuk dat jullie het goed hebben gehad. We praten snel bij.

Bert, wanneer ik typ en het soms niet controleer pakt de i pad al een woord. in het geval hermelijn wilde ik heerlijk typen maar vergat een e. Oh denkt dit rare ding dan het moet hermelijn zijn.
Ik wilde en wil je speciaal vandaag een fijne verjaardag wensen met heerlijk weer.

Joselien we komen inderdaad donderdag avond rond zeven uur aan als alles goed verloopt. dadelijk de reistijd nog even checken.

Frans, laat nu die house warming maar komen. We zijn bijna terug. Verloopt de verbouwing goed? We moeten snel weer eens afspreken. Kun je meteen onze prachtige foto's bekijken. Toch blij dat ik mijn spiegelreflexcamera heb meegenomen. Ik wel wel een aantal ideetjes voor onze volgende trip. Goed om weer eens wat te plannen.

Luitjes allemaal tot snel