Zittend onder de sterrenhemel in Koh Lanta

Drie, vier, vijf bonken op ons dak. Zijn dat weer kokosnoten? Ik sta op en kijk uit het raam. Twee apen kijken onder de dakgoot naar ons terras. Drie anderen lopen over het dak verder. Ze jumpen van het ene naar het ander dak.
Ik sta vroeg op en wandel langs en strand en slenter door de straten. De anderen doen alles op hun gemakkie. We moeten iets voor elf bij de pier zijn voor onze boottocht naar Ko Lanta.
Het is warm vandaag. Erg warm. Bij de pier vraagt een jongen waar we naar toe gaan. Hij doet ons een aanbod voor een guesthouse in Ko Lanta. Wij willen met vieren in een huisje. Hij gaat dit regelen voor achthonderd Batt.
Op de boot gaan Jolanda en Siebe eerst binnen zitten. Buiten moeten we echt in de schaduw. Het is fucking hot.
Uiteindelijk hebben we met zijn vieren een plekje in de schaduw gevonden. De boot trip duurt ruim een uur. Rond half een arriveren we Ko Lanta. We stappen van de boot en worden naar een truck gebracht. Wij en nog vier anderen stappen in. Ko Lanta is veel groter dan Ko Phi Phi. Ongeveer dertig kilometer lang en op plaatsen vijf of zes kilometer breed.
We bereiken ons guesthouse. Het is een ontzettend warm, knus ressort. Ressort is wel een grote benaming. Het zijn kleine huisje die in een halve maan om een naar boven hellend grasveld staan. Van binnen ziet alles er netjes uit. Zelfs met airco, dat hebben we al weken niet meer gehad. Ook is er een koelkastje.
De jongens willen een duik nemen in het zwembad. Hiervoor moeten we ongeveer tweehonderd meter lopen richting strand.
Na en snelle duik gaan we bij ons guesthouse een hapje eten. De jongen die ons een overnachting heeft verkocht is er ook. Hij praat honderduit. Het is een familiebedrijfje. Het is low season dus hij moet hard werken om klanten binnen te krijgen. Zijn vrouw werkt bij de receptie maar is ook de kok.
Tijdens het eten vertelt de jongen honderduit over de tsunami. Hij was in Ko Phi Phi. Het war half elf in de ochtend. Hij was aan het drinken. Het was vloed. opeens vertelde iemand dat de vloed weg was hoe kon dat nou. Even later kwam de vloed invallen hevigheid terug. De tsunami was een feit. Het zit in mijn hoofd, vertelt hij. Het gaat er nooit meer uit. Ik verloor veel vrienden. Sommigen missen een arm of been omdat ze met van alles en nog wat werden meegesleurd. We hebben veel te danken aan de toeristen gaat hij verder. Zij werkten als volunteer. Wij konden dit niet. We moesten geld verdienen voor de familie. We zijn iedereen erg dankbaar. Mede, of vooral, door de vrijwilligers is een deel van Phi Phi weer zo snel opgebouwd.
Jolanda, Jesse en Siebe gaan zwemmen. ik ga de omgeving verkennen. Hier wonen vel meer moslims. Ik zie een stuk of tien mannen bidden in de moskee. Om vier uur is het erg druk op de straat. De school is uit. Veel gesluierde vrouwen halen hun kind van school. Ook de meisjes dragen vaak een hoofddoek. Bij een bocht in de doorgaande weg naar het zuiden is het druk. Mensen staan hier eten te kopen.
In de avond kunnen we zien dat het laag seizoen is. Veel restaurantjes zijn leeg. Waar wij gaan eten moeten ze telkens naar een winkel om ingrediënten te kopen voor onze maaltijd.
Terug bij ons guesthouse is het kampvuur al aangemaakt. We genieten heerlijk in een oude ligstoel. Zittend onder de sterrenhemel van Ko Lanta is het goed toeven.