Reizen, reizen, reizen.

In de avond slenteren we door het prachtige Amphawa. Floating boats maken heerlijk eten. Bij ons guesthouse genieten we van het schouwspel en gaan niet te laat slapen. We hebben een shares room kunnen boeken. Ik slaap heerlijk. Siebe wordt halverwege de nacht wakker omdat hij door muggen is gestoken. Even de deet pakken en de slaap weer proberen te pakken.
Om acht uur worden we wakker. We pakken de spullen en ik eet in de vroege ochtend rijst met kip. De andere hebben hier geen zin in. Ik vraag bij dit eettentje of hoe we naar Hua Hin kunnen komen. Hij zegt me dat we met een tuk tuk moeten rijden. Hij belt er een voor ons en voor honderdtwintig Batt worden we bij een viaduct bij de snelweg afgezet. Hier zit op een stoeltje iemand kaartjes te verkopen om met een minibus naar Hua Hin te rijden. We betalen en hebben geluk. Binnen tien minuten komt er een busje en we kunnen instappen. De bus is vrijd lux, de ruimte beperkt. Niet ingericht voor de rugzakken van de backpacker. Door de b.us staan onze rugzakken verspreid.. De minibus rijdt via Destelbergen. Hij laat er geen gras over groeien. Full speed gaar hij richting Hua Hin. Na anderhalf uur komen we hier aan. Het is een oude badplaats waar de koningook elk jaar komt. We laten de kinderen beslissen. Of hier een hotelletje zoeken of verder reizen. Ze kiezen voor verder reizen. We zoeken het station. Een tuk tuk brengt ons bij het station. We kopen hier kaartjes voor de trein. Voor de tweede klas is geen kaartje te krijgen. We boeken derde klas. De trein blijkt anderhalf uur vertraging te hebben. In de verzengende hitte doden wij de tijd.
Het is bijna half twee wanneer we kunnen instappen. Veel autochtone mensen zitten in de trein. Ook een Zweed die een huisje aan de kust heeft. Met hem klets ik even. Plots moeten we allemaal enkele wagons ons verplaatsen. Waarom is ons niet duidelijk. Ik praat even met een monnik. Een andere ietwat nurkse monnik zit niet ver van ons vandaan. We hebben op enig moment het idee dat hij gewoon vanaf zijn zitplek plast. Dit onsmakelijke idee wordt weggenomen doordat hij ook water over zich heen gooit. Dat moet het dus zijn geweest.
Een alleenstaande moeder, Ilse, vraagt of haar kind, Fabians, even bij ons mag zitten. Jesse en Siebe vinden dit leuk. Samen spelen ze een kaartspel. Ik geniet enorm van het uitzicht. We passeren dorpjes, kokosnootplantages, ananasvelden. Geweldig omallemaal te zien. De trein is een stoptrein dus snel gaat het allemaal niet.
De oude monnik naast ons laat weer op een vreemde manier vocht over de vloer sprenkelen. Ditkeer zijn we overtuigd. Deze goorlap laat zij urine gewoon lopen. We worden er onpasselijk van. Gelukkig wordt na ongeveer een kwartier te vloer gereinigd. Esen ander monnik heeft het waarschijnlijk doorgebrieft aan de conducteur.
Rond half zes arriveren wij in Chumphon. De nachtvorst blijkt niet te vertrekken vanuit Chumphon in verband met de kans op hevig weer. We besluiten een hotel te boeken en reserveren ook meteen een plaats op de boot voor morgen. We moeten al om half zes vertrekken dus dat wordt een kort nachtje.
Na een hapje warme eten vallen we snel in slaap.

Groet Sjaak.