Dagje Kuching

Dat backpacken ook tot teleurstellingen kan leiden ontdekten we gisteren. Een Frans meisje in ons guesthouse zou tot februari 2016 backpacken . In ons guesthouse ontmoette haar vriend echter een nog leukere meid. Hij maakte de verkering uit en vertrok met het andere meisje. Tot overmaat van ramp raakte zijn voormalige vriendin ook nog haarpaspoort kwijt. De eigenaresse van ons guesthouse probeert nu een stempel te bemachtigen waardoor het meisje naar Kuala Lumpur kan vliegen. Bij de ambassade wil ze een nieuw paspoort aanvragen en terug naar Frankrijk. Einde backpack vakantie. Een Nederlandse jongen rijdt van hieruit met een bus twaalf uur naar Indonesisch Borneo om met en voor weeskinderen te werken. Met hem praat ik een tijdje. Tijdens het slapen worstel ik even met matrassen. Een matras lijkt te dun. Ik scoor bij een leeg bed nog een extra matras. Twee matrassen zakken echter weer door. Toch maar een matrasje en dan een handdoek dubbel vouwen en ter hoogte van mijn borst leggen. Ik slaap heerlijk. Word pas om negen uur wakker. Het ontbijt is heerlijk. Lekkere cake en een taart met in ieder geval ei laten we ons goed smaken. We pakken en gaan naar ons andere onderkomen guesthouse Boriottok. Dit betekent 'ons huis'. Matt is de beheerder van dit guesthouse. Een enorme relaxte gast. Omdat hij het guesthouse vier dagen dicht heeft gehad in verband met het ramadan feest zijn wij de eerste en enige gasten. Hij zorgt enorm goed voor ons. Het weer is weer ontzettend warm. We doen een dagje rustig aan. Wassen kleren, even rusten, en lopen een rondje bij lokale winkeltjes. Bij een open markt eten we rijst. We voelen ons guesthouse als een warm deken. Matt doet alles om het ons naar de zin te maken. Na een paar uur slenteren kijken we of we vanuit het oosten van Borneo een vlucht kunnen boeken naar het noord oosten van west Maleisië. We voeren alle gegevens in maar dan blijkt dat wij een MasterCard maar geen visacard hebben op onze creditcard. De baas van Matt biedt uitkomst. Hij komt speciaal voor ons gereden. Hij betaalt en wij betalen hem cash. We genieten van de enorme gastvrijheid. We hebben echt een privé domein. Het is al na achten wanneer we willen gaan eten. Veel restaurantjes zijn al dicht. Uiteindelijk vinden we een gezellig restaurant. We bestellen en even later komt ons eten. Siebe vindt het niet zo lekker en dat wordt gezien door de eigenaresse. Zij komt naar Siebe. To spicy zegt ze. Ze geeft Siebe een nieuw gerecht. Siebe is maar gematigd tevreden. De vrouw kijkt telkens naar Siebe en eigenlijk vindt hij dit tweede gerecht ook niet zo lekker. Jolanda en ik bestellen een Bucket bier. Drie blikken bier in een emmer vol ijsklontjes. Ook krijgen we van haar nog een glaasje rijstwijn aangeboden. Een heerlijke plek. Terug bij het guesthouse verrast Matt ons weer. hij hoort het verhaal van Siebe zijn eten. Even is hij weg en daarna komt hij met vier goed gevulde broodjes aanzetten. Wat een geweldige gastvrijheid.