Met de kapster in volgepakte auto naar Kudat.

Ik omschreef de huisjes als al krakkemikkig. Ik slaap een nachtje bij Siebe. Heerlijk onder een muskietennet. Om half twaalf maakt Siebe mij wakker. Ter hoogt van zijn hoofd en borst is alles zeiknat. Hoe dit kan weten we niet. Wellicht door de water tank. We organiseren het zo dat we ons omdraaien en aan het voeteneind gaan slapen met ons hoofd. Nadat we even geslapen hebben horen we een enorm gevecht tussen blaffende honden. Geen twee meter van ons slaapvertrek. Geluk keert na een tijdje de rust terug. Om zeven uur wordt er op onze deur geklopt. Jolanda is het. Het bed van Jesse en Jolanda is helemaal nat door de regen. Ook verschillende kleren zijn nat. Het drupt overal vanuit het plafond. Bij droog weer zouden we tot een uur of twaalf blijven zwemmen in de zee. We besluiten nu te vertrekken. Met de kapster heb ik afgesproken dat ze ons voor twintig ringget naar Kudat brengt. Ze moet daar toch zijn. Haar kleine autootje wordt volgepropt en we vertrekken richting Kudat. Het regent nog steeds. We zoeken een hotel en vinden een net hotel met een heel ruime kamer en WiFi. dat is ook alweer enkele dagen geleden en met name Jesse en Siebe vinden dit fijn. Na een hapje eten rusten we uit op onze kamer. In de middag slenteren we bij de zee. Wat een armoede zie je hier bij de vissers. Dit blijkt ook een zeer arm gebied in Borneo te zijn. Met Jolanda kijk ik hoe laat er een Ferry naar Bangi gaat. Alleen slenter ik nog wat rond en klets met wat taxichauffeurs. Straks een hapje eten en genieten van een heerlijk bedje.