Cobra slang doodgeslagen door kinderen.

Jolanda en ik zijn vaak wakker geweest deze nacht. Ik zit al vroeg in mijn eentje te genieten van het mooie uitzicht op een bankje bij een overdekte plek achter het longhouse. Twee locals werken in een traag tempo aan het tweede longhouse. Drie varkens zoeken knorrend voedsel. We pakken onze spullen. Howards zegt dat we nog wel een dag langer kunnen blijven maar we hebben al gepakt. Hij vraagt waar we naar toe gaan en we zeggen dat we de dag op het strand doorbrengen. Volgens mij heeft hij in de gaten dat we in het dorp willen overnachten. Ook een bediende vraagt bij het halen van wat drinken waar we verblijven. We ontbijten deze keer nabij het strand. Achter op de truck hadden we onze grote rugzakken gegooid. Na het ontbijt lopen we via het strand naar onze huisjes. Tjeetje wat zijn ze krakkemikkig. Een van de huisje heeft een deur die niet meer open kan wanneer hij dicht is gemaakt. De deur klemt verschrikkelijk. Een jongen slat met een bijtel en een hamer een stuk uit het kozijn. Zo nu gaat het weer makkelijker. Dezelfde jongen regelt tenminste een muskietennet. De gast is 22 en heeft vier kinderen. Zijn vrouw is 37. Of de kinderen ook van hem zijn weten we niet. Het weer is prachtig. We genieten met volle teugen van het heldere water en de hoge golven. Ik klets met een Belgisch meisje wat aan het rondtrekken is. Ook praat ik een hele tijd met twee jongens uit west Maleisie. Zij slapen ook in het dorpje en hebben een klein autootje gehuurd.In de namiddag ziet Jolanda ineens en slang op het strand. Ik ben benieuwd wat voor slang het is en roep de west Maleisische jongens erbij. Het blijkt een cobra te zijn. de slang is niet erg groot maar de jongens vertellen me dat deze slang erg giftig is. Een jongetjes uit het dorp ziet de slang ook. Wanneer wij een stuk het strand oplopen om naar vissende vrouwen te kijken zie ik een tiental kinderen veel kabaal maken. De vissende vrouwen staan met hun kleren aan tot boven hun knieën in het water te vissen. Een prachtig schouwspel. Waar het stuk strand van ons ophoudt zien we mangroven. Wanneer ik terugwandel zie ik heel veel hout op het stand liggen. Wat blijkt de kinderen hebben de cobra met stukken hout om het leven gebracht. Triomfantelijk hebben ze de slang aan een soort van rechtopstaande katapult gehangen. De zevenendertigjarige vrouw van de jongen is inmiddels thuisgekomen. Ik wil haar betalen voor het huisje. Ze blijkt kapster te zijn. Ik vraag of ze mijn haren ook wil knippen. Dit kan. Ik ga op een stoel zitten en zij pakt een volgens mij oude schaar en begint te knippen. Later hoor ik van Jolanda dat de kam die ze gebruikt toevallig in het zand lag. Ze had een kind gevraag deze even af te spoelen. Het is al schemerig dus knippen valt niet meer mee. Uiteindelijk ben ik blij wanneer ze klaar is want de muggen beginnen weer te steken. Ik ga snel onder een koude douche staan en spuit met deet. Het is wel apart om zo midden in een klein arm dorpje te zitten. De kinderen spelen. Enorm veel luie honden en schrale kippen lopen rond. Het optrekje waar een aantal van de kinderen woont is opgetrokken uit dun plaatwerk. Een huis kun je het nauwelijks noemen. Via het dorpje lopen we naar de plek van Howard. Hij zegt tegen Jolanda dat hij heeft gehoord waar we slapen. Jolanda doet net of ze van niets weet. We kunnen gelukkig een hapje eten. Tijdens het eten zien we de twee Maleisische jongens ook met een bedrukt gezicht plaatsnemen. Wat blijkt....ze zijn met hun auto de jungle ingereden en deze zit nu vast in de jungle. De auto is beschadigd en ze hebben een takel bedrijf uit Kudat moeten bellen. Deze komen Zometeen langs. Ze balen als een stekker. We gaan na het eten nog even zitten op een stoeltje in het dorp. Wat een plek.