Lange reis naar noordoosten van West Makeisië.

De nacht werd ronde de klok van twaalf al verstoord. Evenals gisterennacht piepte en kraakte het stapelbed van Jesse en Siebe verschrikkelijk. Een kleine volksverhuizing vindt plaats. Alle rugzakken en troep verzetten en de matrassen op de grond leggen. na wat gemok over en weer vindt iedereen de slaap. Iets over zes staan we op. Siebe is gelukkig weer hersteld van zijn hoofdpijn. We pakken in en lopen naar de local bus. Kletsnat van de zweet kom ik op deze vroege ochtend aan bij het busstation. Na even wachten komt de bus en deze brengt ons naar terminal 2 van de luchthaven van Kota Kinabalu. We kopen wat drinken, printen labels voor de grote bagage en ik verfris me. Na een tijd wachten arriveert het vliegtuig van Air Asia. Iets voor tien uur stappen we in. Het duurt echter lang voordat het vliegtuig vertrekt. het aantal passagiers wordt wel vijf keer geteld. Uiteindelijk moet zelfs iedereen zijn boarding ticket weer laten zien. We zijn dan ook blij wanneer we horen dat het vliegtuig gaat vertrekken. ik zit bij het raam en zie prachtig de eilanden en waterkampongs voorbij komen. ook de heldere zee is prachtig zichtbaar. Tijdens de vlucht Zijn er ook machtig mooie wolkenlandschappen te zien. Na tweeëneenhalf uur vliegen zetten we de landing in. Het landschap is hier vlak. Veel rijstvelden zijn vanuit het vliegveld te zien.We landen op de luchthaven van Kota Bahru. Dit is een streng Islamitische stad in het noord oosten van West Maleisië. voor het eerst in bijna vier weken reizen kunnen we hier op het vliegveld meteen een taxirit en ticket voor de Ferry kopen. Voor omgerekend honderd euro kunnen we op onze bestemming zijn. Dit is het kleinste Perhentian Island. Volgens de verhalen is dit nog echt een bounty eiland. We moeten even wachten op de taxi. Ook dit is nog nooit voorgekomen deze vakantie. Do you want tekst hebben we al vaak gehoord de afgelopen weken. De taxi chauffeur is een rustige man. Wel lijkt hij wat slaap te hebben en dat baart me toch wat zorgen. Gelukkig komen we na een tocht van een uur aan bij de Ferry. Het is uitstappen, flink doorlopen, fee betalen voor het eiland en op de boot stappen. Hier mogen veertig personen op maar er zitten meer dan vijftig personen op de boot. De mensen op het achterdek worden zeiknat. De tocht duurt uiteindelijk meer dan een uur omdat de boot op verschillende plekjes mensen moet afzetten. Het is echt schilderachtig hoe de Perhentian Islands liggen. Wij willen bij Longbeach uitstappen maar moeten overstappen op een kleiner bootje. Dit is nog een hachelijke onderneming. Nu nog zoeken naar een accomodatie. Dit blijkt nog lastig. Of het is verschrikkelijk duur. Vijfhonderd ringget voor twee kamers. Dat is hondervijfentwintig euro voor een nacht. Na wat zoeken komen we uit bij Mohsin chalet. Hier betalen we honderddertig voor een kamer maar daar leggen ze een matras extra bij. We sjouwen onze spullen de trappen op en gaan daarna heerlijk zwemmen. wat is het hier ontzettend gaaf. het water is zo ongelooflijk helder. We zwemmen totdat de zo'n achter de berg schiet. Het is inmiddels bijna zeven uur. Na het douchen eten we heerlijk op het strand. nadat we al dichtbij de grens van Indonesië en de Filipijnen zijn geweest zijn we nu dichtbij de grens van Zuid Thailand. Op het strand zijn de invloeden hiervan zichtbaar. Ook hier zijn vuurdansers. En ook hier verkopen ze het bier Chang. We hopen op dit prachtige eiland nog een aantal dagen te mogen genieten voordat we verder reizen door West Maleisië.