Met boot naar eiland Banggi

Iets voor half acht staan we op. Spullen pakken, tanden poetsen en bepakt en bezakt naar de Ferry. Volgens onze berichten vertrekt de Ferry om half negen naar Banggi. Dit vrij grote eiland licht nog noordelijker dan het stadje Kudat. Al vrij snel komen we aan bij de boot. Deze blijkt pas om negen uur te vertrekken. We hebben tijd om een boterham te eten. Veel plaatselijke bevolking gaat mee met deze boot. We zien geen enkele toerist. Op de boot worden ook ramen, vrieskisten, bananen enz. meegenomen. Terwijl Jesse, Siebe en Jolanda binnen in de boot zitten sta ik op het dek. Kudat verdwijnt langzaam uit mijn gezichtsveld. De tocht duurt ruim een uur. het is ondertussen gaan miezeren. Aangekomen op Pulau Banggi ga ik met Jesse op zoek naar een guesthouse. We moeten meermaals vragen.Weinigen kunnen de Engelse taal. Uiteindelijk vind ik een primitief resort. Ze hebben nog een kamer met maar twee bedden. Ze kunnen er wel een matras bij leggen. dan maar wat behelpen. We duwen de twee bedden tegen elkaar. daar moeten we dan maar een nacht met drie personen slapen. We lopen door het dorpje. Aan de waterkant staan alle huizen op palen. Er is zo een hele kampong opgebouwd. Ontzettend primitief allemaal. Niet te bevatten dat mensen zo nog behuisd zijn. Op een heuvel staat een groot gebouw. Dt blijkt een kliniek te zijn. Vrouwen die in verwachting zijn komen daar op controle. Wanneer we weer terug wandelen richting het dorp vraagt een chauffeur of we achter op de bak van zijn wagen willen. Wij stappen op. We weten echt niet waar de reis naar toe gaat. Een zeil over de bak klappert door de wind. Het begint weer te regenen. In de auto zitten een paar passagiers. We zijn inmiddels een kilometer of tien verwijderd van ons dorp wanneer de chauffeur een vrouw afzet in haar dorp. De regen neemt in hevigheid toe. Jolanda en ik houden het zeil vast omdat anders alle regen in de bak schiet. Gelukkig zet de chauffeur weer koers richting ons dorp. Jolanda wil vijf ringget afrekenen maar dat is te weinig. De chauffeur eist het dubbele. Het blijft regenen. Gelukkig kunnen we bij onze kamer buiten onder een overkapping zitten. We spelen een kaartspel en lezen wat. Om zeven uur ga ik kijken wat er voor eetmogelijkheden zijn. Weinig dus. Door de regen komen er weinig klanten en elk eettentje lijkt te sluiten. Ik ga dit vertellen en snel vertrekken we om een hapje te eten. bij de Ferry komen we te laat. Alles is gesloten. Bij een meisje achter een kraampje kan ik nog wat bestellen om mee te nemen. Ze maakt voor ons fried rice klaar wat we mee kunnen nemen. Onder onze overkapping laten we het goed smaken.