Reizen naar Kota Kinabalu
Door: Sjaak
Blijf op de hoogte en volg Sjaak
28 Juli 2015 | Maleisië, Kota Kinabalu
Ik besluit al vroeg in de ochtend een wandeling te maken. De markt komt net op gang. Bij de visafdeling zijn ze de vissen aan het klaarmaken. Vanuit de kampong reizen mensen per bootje naar de stad. Oude mannen zijn met elkaar aan het ginnegappen. In de schaduw want de zo'n is al vroeg warm. Samen eten we en daarna pak ik alvast mijn spullen. We gaan vandaag naar Kota Kinabalu. Terwijl Jesse, Jolanda en Siebe nog even in ons hotelletje blijven trek ik er weer op uit. Gisteren dacht ik een tandartspraktijk te hebben gezien. ik ben benieuwd hoe ze hier werken en besluit naar binnen te gaan. Het blijk geen tandartspraktijk. Ze maken hier kunstgebitten. Een brander staat constant aan. Door middel van het smelten van kaarsvet vormen ze het gehemelte. In het kaarsvet worden ook de tanden aangebracht. Ze hebben een setje voortanden, kiezen, hoektanden enz. Nadat dit proces klaar is halen ze de tanden weer uit het ' kaarsvet'. Het gehemelte van kaarsvet wordt naar een bedrijf gebracht. Dit maakt hier een kopie van wat van een harder materiaal is gemaakt. Vervolgens worden hier da tanden ook weer in geplaatst. Het meisjes wat de kunstgebitten maakt is erg verlegen. Een foto maken van haar wil ze niet. Van haar werk wel. ik bedank haar en vertrek weer. samen lopen we naar het buskantoortje toe. We kopen tickets en moeten nog een hele poos wachten. ik met telezoom ga ik foto's maken. Ik raak ook in gesprek met een Chinees. hij heeft een eigen zaak in het straatje van de busmaatschappij. Hij verkoopt gordijnen. We praten wel drie kwartier. Inmiddels is het hevig gaan regenen. de bus is ook te laat. De Chinese man vraagt of ik met hem wat ga drinken. Natuurlijk. We zitten samen nog meer dan een uur te kletsen over Maleisië zijn gezin en vele andere onderwerpen? Na anderhalf uur vertraging komt de bus plotseling de hoek om. Ik neem afscheid van de Chinese man en stap in de bus. Het is inmiddels al drie uur. dat betekent dat we flink later zullen arriveren In K.K. We moeten we door Brunei omdat dit staatje uit twee delen bestaat. Dat betekent vier keer uit de bus voor grenspostcontrole. Jesse steeds voorop. Gelukkig levert dit nu geen problemen meer op. We passeren weer veel jungle. het is hier echter veel glooiender. Ook zien we kleine weggetjes de jungle inlopen. Een stukje verder zien we weer palmplantages en houtzagerijen met tropisch hardhout. Het is mooi reizen met de bus. Pas om half negen komen we aan in Kota Kinabalu. We pakken onze rugzakken en gaan lopen. Via de lonely planet vinden we de backpackers hostels. de eerste blijkt vol te zitten. Bij de tweede hebben we geluk. Jolanda pingelt nog een beetje van de prijs. 120 R.M kost het. Twee keer zo duur als gisteren maar toch en mooie prijs. We hebben ons nog maar net geïnstalleerd of de regen valt met bakken uit de lucht. Het had ook al meer dan een uur geflitst. De weg oversteken zou betekenen dat we kletsnat zouden worden. Na drie kwartier gaat het iets minder hard regenen. Snel steken we de weg over en eten een hapje. Nu zitten we in een heerlijke ruimte van ons guesthouse te lezen en tik ik dit verhaaltje.